Dominicaans klooster

Het Dominicaans Klooster van Gent, meestal Pand genoemd, voor Pand der Dominicanen, is een oud Dominicaans kloosters, gebouwd in 1370.

De gevel op de Lelie, gebouwd in grijze steen, is een beetje bevallig in het eerste opzicht waardoor men zou kunnen denken dat het een lang monotoon gotisch gebouw is, maar niets is minder waar: het gebouw werd piekfijn gerestaureerd en bevat een klooster, interessante architecturale elementen en een luxueuze oude bibliotheek.

Geschiedenis

Zijn verhaal begint wanneer de dominicanen naar Gent kwamen in 1220 en vestigden er Onderbergen, in een gebouw dat waarschijnlijk gevestigd werd op dezelfde plaats dan het klooster dat daarna gebouwd zou worden, nabij het rusthuis gebouwd in 1201. Doordat dit te klein werd, werden de zieken verhuisd naar het ziekenhuis van Byloke (vandaag het museum van de stad Gent) en werd het leeg gebouw gegeven aan de Dominicaanse kloosterbroeders. Toen begon ook de bouw van het klooster dat pas afgewerkt werd in 1370. De eerste stap was de bouw van een kerk met een voortreffelijke structuur want ondanks de grootte (52m op 22,5), werd deze slechts ondersteund door één pilaar zodat men de predikersstoel van elke kant kon zien.

Tussen het rusthuis en de kerk werd er een lang gebouw opgericht dat zichtbaar is van de Lelie. In 1470, liet de Bourgondische gravin Marguerite van York, derde vrouw van Charles le Téméraire, een vleugel bijbouwen om er een bibliotheek op te richten. Het gebouw werd door de Dominicaanse broeder François Romain van binnen en van buiten mooier gemaakt. Het klooster, en vooral de bibliotheek, werden verwoest in 1566 en ook in 1578.

De Dominicanen bezetten het gebouw tot in 1796, jaar waarin ze definitief werden uitgezet. Toch konden de laatste broeders binnen geraken et konden het klooster overnemen maar door onvoldoende middelen moesten ze het gebouw in 1822, met de toestemming van Paus Leon XII, overlaten aan een familie van aannemers dat het gebouw ombouwde tot ateliers, woningen, opslagplaatsen en rommelruimten. Dankzij dit kon het gebouw behouden worden maar men kon niet verhinderen dat de kerk, dat volledig verkommert was, als opslagruimte gebruikt werd en dat het hierdoor vernield werd in 1860.

Heden

Het klooster werd gedeeltelijk geklasseerd als een historisch monument in 1946. In 1963 werd de Universiteit van Gent eigenaar van het gebouw en werd de Belgische Regie der Gebouwen verantwoordelijk voor de restauratie ervan. De werken begonnen in 1970 en eindigden in 1991 en maakten de renovatie mogelijk van de gangen, de sacristie en de cellen van de broeders die uit twee soorten bestaan: enerzijds polychromie van de gotische periode en anderzijds renaissance of barok fresco's. Het gebouw is vandaag een cultureel en congres centrum van de Universiteit van Gent.

Bron https://fr.wikipedia.org/wiki/Couvent_des_dominicains_de_Gand